Ulysses S. Grant, urodzony w 1822 roku, był synem garbarza z Ohio. Udał się do West Point i walczył w wojnie meksykańskiej pod dowództwem generała Zachary'ego Taylora. Po wybuchu wojny secesyjnej Grant został wyznaczony na dowódcę niesfornego pułku ochotników. We wrześniu 1861 awansował do stopnia generała brygady ochotników. Prezydent Lincoln awansował go później na generała ochotników. Po wygranych bitwach pod Vicksburg w stanie Missisipi i Chattanooga w stanie Tennessee, Lincoln mianował go generałem naczelnym w marcu 1864 roku. Ostatecznie, 9 kwietnia 1865 roku, generał konfederatów Robert E. Lee poddał się.
Jako symbol zwycięstwa Unii podczas wojny secesyjnej, gen. Ulysses S. Grant był logicznym kandydatem Partii Republikańskiej na prezydenta w 1868 r. Jako prezydent pozwolił na radykalną Rekonstrukcję na południu, wzmacniając ją czasami siłą militarną. Pod jego rządami Yellowstone został założony jako pierwszy park narodowy, a Kongres uchwalił ustawę wzywającą do równej płacy kobietom i mężczyznom zajmującym podobne stanowiska w federalnych agencjach rządowych. Najszczęśliwszym dniem prezydentury Granta był 21 maja 1874 roku, kiedy jego córka Nellie wyszła za mąż na ekstrawaganckim ślubie w Białym Domu. Po odejściu na emeryturę Grant dowiedział się, że ma raka gardła. Za sugestią pisarza Marka Twaina zaczął pisać swoje wspomnienia, aby pomóc spłacić długi i utrzymać rodzinę; Osobiste wspomnienia z USA Grant stało się bestsellerem. Książka jest dziś uważana za jedną z najwspanialszych autobiografii wojskowych, jakie kiedykolwiek napisano. Wkrótce po wypełnieniu ostatniej strony zmarł 23 lipca 1885 r.