James Buchanan, piętnasty prezydent USA, urodził się 23 kwietnia 1791 r. w pobliżu Mercersburg, Pensylwania. Jako najstarszy z 11 dzieci, karierę prawniczą rozpoczął w 1812 r. Podczas wojny 1812 r. pomagał w obronie Baltimore przed brytyjskim atakiem. Jako utalentowany mówca został ustawodawcą stanowym, a później był członkiem Izby Reprezentantów i Senatu USA oraz ministrem USA w Rosji. W 1845 został sekretarzem stanu prezydenta Jamesa K. Polka. Jego późniejsza służba za granicą jako minister USA w Wielkiej Brytanii pomogła mu odizolować się od narastających krajowych kontrowersji dotyczących niewolnictwa, które do 1856 r. osiągnęły crescendo, pomagając mu uzyskać nominację Partii Demokratycznej na prezydenta. Pełnił jedną kadencję, 1857-1861. Nie ubiegał się o reelekcję w 1860 roku.
Dwa dni po inauguracji Buchanana, Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych wydał kontrowersyjną decyzję Dreda Scotta, która skutecznie zalegalizowała niewolnictwo na wszystkich terytoriach USA, co posłużyło jako kolejny czynnik napędzający Naród w kierunku wojny domowej. Odniósł sukces w otwieraniu i zabezpieczaniu portów na Zachodnim Wybrzeżu, co usprawniało handel z krajami azjatyckimi. W grudniu 1860 roku, po wyborze Abrahama Lincolna na prezydenta, 11 południowych stanów ogłosiło secesję od unii i utworzyło Konfederacyjne Stany Ameryki. Były prezydent Buchanan zmarł 1 czerwca 1868 r. w Lancaster w stanie Pensylwania.
