2 zł 1995 Katyń, Miednoje, Charków 1940

Mianem zbrodni katyńskiej określa się działania NKWD, podczas których zamordowano co najmniej 21 768 obywateli Polski, uznanych za sowieckich wrogów. Najwięcej osób zginęło i zostało pochowanych w lasach katyńskich, miednojskich i charkowskich. Przede wszystkim byli to wzięci do niewoli po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku, oficerowie Wojska Polskiego oraz jego członkowie. W tym również rezerwowi np. lekarze, nauczyciele, prawnicy, inżynierowie, naukowcy, przedsiębiorcy. Ofiarami byli też urzędnicy i przedstawiciele służb mundurowych: policjanci i pogranicznicy. Mordów dokonywano głównie poprzez strzały w tył głów. Zwłoki chowano w masowych grobach w okolicznych lasach.

Zbrodnie były tematem tabu, a okoliczna ludność miała całkowity zakaz rozmawiania na ten temat, pod groźbą śmierci. Przez długi czas ludobójstwo było ukrywane, a jego przebieg przekłamywany. Gdy w 1943 roku z pomocą okolicznych mieszkańców Niemcy dotarli do grobów w lesie katyńskim i ogłosili ich odnalezienie, strona rosyjska oskarżyła Polskę o współpracę z nimi i pod tym pretekstem zerwano kontakty z rządem polskim w Londynie. Dopiero w 1990 roku Michał Gorbaczow, prezydent ZSRR przyznał, że masowych egzekucji dokonali Rosjanie. W 1992 roku dokumenty na ten temat, zostały przekazane stronie polskiej.