Piąty prezydent USA pochodzący z Wirginii, William Henry Harrison, urodził się w 1773 roku. Kiedy był małym dzieckiem, jego ojciec, Benjamin Harrison, podpisał amerykańską Deklarację Niepodległości. Podczas wybitnej kariery wojskowej Harrison pełnił funkcję sekretarza Terytorium Północno-Zachodniego i gubernatora Terytorium Indiany. Zyskał narodową sławę i przydomek „Old Tippecanoe” dzięki zwycięstwom w bitwie pod Tippecanoe i bitwie o Tamizę przeciwko Indianom amerykańskim, dowodzonym przez szefa Shawnee, Tecumseha.
Harrison służył w Senacie Stanu Ohio jako przedstawiciel USA i senator z Ohio oraz jako minister USA w Kolumbii. W 1840 r. partia wigów nakłoniła Harrisona do wystąpienia przeciwko urzędującemu prezydentowi Martinowi Van Burenowi, który stał się niepopularny z powodu utrzymującej się depresji ekonomicznej. „Tippecanoe i Tyler Too” (John Tyler był kandydatem na wiceprezydenta) stało się pierwszym i nadal jednym z najbardziej pamiętnych haseł kampanii prezydenckiej. Harrison pokonał Van Burena w osuwisku. W wieku 68 lat Harrison był najstarszym prezydentem, który do tego czasu służył w biurze.
W rześkiej marcowej burzy Harrison wygłosił najdłuższe przemówienie inauguracyjne w historii Stanów Zjednoczonych, trwające godzinę i 45 minut. Nie mając na sobie ani kapelusza, ani płaszcza, złapał dotkliwe przeziębienie od długiej ekspozycji na żywioły. Wkrótce potem zachorował na zapalenie płuc. Zmarł dokładnie miesiąc po inauguracji, stając się pierwszym prezydentem, który zmarł na stanowisku.
Wnuk Harrisona, Benjamin Harrison, został później 23. prezydentem Stanów Zjednoczonych.