Henryk Flame, pseudonim „Bartek”, urodził się w 1918 roku w Frysztacie na Zaolziu. Już jako młody człowiek wykazywał ogromne zainteresowanie lotnictwem, co zaprowadziło go do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy. Tam zdobył umiejętności pilotażu, które miały odegrać ważną rolę podczas kampanii wrześniowej. Po wybuchu wojny Henryk Flame walczył jako pilot 123 Eskadry Myśliwskiej, broniąc polskiego nieba przed niemieckimi nalotami.
Po inwazji ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 roku trafił do niewoli, jednak zdołał uciec i powrócić do rodzinnych stron. Wkrótce potem zaangażował się w działalność konspiracyjną, zakładając Harcerską Armię Krajową. Jego oddział prowadził działania sabotażowe, zbierając informacje na potrzeby polskiego podziemia. W obliczu groźby dekonspiracji i aresztowania Henryk Flame zdecydował się na działalność partyzancką w lasach Podbeskidzia.
W czasie powojennej działalności Flame został zaprzysiężony jako żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych. Wkrótce stanął na czele największego zgrupowania partyzanckiego w regionie, które liczyło ponad 300 żołnierzy. Jego oddział prowadził szereg akcji wymierzonych w komunistyczne władze, a jedną z najbardziej znanych był przemarsz przez miejscowość Wisła 3 maja 1946 roku.
Niestety, działalność Henryka Flamego zakończyła się tragicznie. Po ogłoszeniu amnestii w 1947 roku „Bartek” ujawnił się, jednak wkrótce został zamordowany w prowokacji przygotowanej przez komunistyczne służby.