Gościkowo-Paradyż to wieś znajdująca się w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, posiadająca ponad 700-letnią historię związaną z zakonem cystersów. W 1230 roku Mikołaj Bronisz, wojewoda wielkopolski, przekazał zakonnikom z opactwa w Lehninie dziewięć wsi - w tym Gościkowo. Cystersi osiedlili się tam sześć lat później, nadając swojej siedzibie nazwę "Paradisus Matris Dei" (Raj Matki Bożej). Wkrótce rozpoczęli budowę murowanego kościoła i klasztoru, które zostały ukończone w 1288 roku. Ten gotycki kościół konsekrowany w 1397 roku, stanowi jeden z najstarszych i najpiękniejszych zabytków architektury gotyckiej w Polsce.
Klasztor przez wieki był istotnym ośrodkiem życia religijnego, intelektualnego i gospodarczego. Związani z nim byli wybitni uczeni, a najbardziej znanym z nich był Jakub z Paradyża, późniejszy profesor Akademii Krakowskiej. Ponadto, opactwo pełniło istotną rolę polityczną, broniąc polskości tych ziem przed obcymi wpływami. Niestety, wojna trzydziestoletnia zakończyła jego złoty okres, kiedy to został splądrowany i spalony przez wojska brandenburskie i szwedzkie. Odbudowę obiektu umożliwiło wsparcie króla Władysława IV i opata Marka Łętowskiego.
Kolejny pożar w 1722 roku zniszczył znaczną część zabudowań, co spowodowało przebudowę kościoła i nadanie mu cech późnobarokowych. Po rozbiorach Polski Paradyż znalazł się w granicach Prus, a w 1834 roku opactwo zostało zlikwidowane. W latach 1836–1926 budynki pełniły funkcję Królewskiego Katolickiego Seminarium Nauczycielskiego. Po II wojnie światowej przekazano je kościołowi katolickiemu. Obecnie służy jako siedziba Zielonogórsko-Gorzowskiego Wyższego Seminarium Duchownego oraz Sanktuarium Matki Bożej Wychowawczyni Powołań Kapłańskich. Zespół klasztorny Gościkowo-Paradyż jest obecnie wpisany na listę Pomników Historii oraz stanowi część Szlaku Cysterskiego.