August III Sas będący królem Polski i elektorem Saksonii, odegrał kluczową rolę w XVIII-wiecznej Europie. Jego rządy choć burzliwe, przyczyniły się do rozwoju kulturalnego i politycznego Polski. Jego panowanie rozpoczęte w 1733 roku po śmierci jego ojca Augusta II Mocnego, trwało aż do jego śmierci w 1763 roku i było czasem znaczących wydarzeń politycznych, kulturowych i społecznych zarówno dla Polski, jak i Saksonii.
August III znany również jako Fryderyk August II Wettyn, był synem Augusta II Mocnego i Krystyny Eberhardyny - księżniczki brandenburskiej. Został wychowany w kulturze saskiej, jednak jako król Polski musiał zmagać się z wyzwaniami rządzenia wielonarodowym i wielowyznaniowym państwem. Jego panowanie było okresem, w którym Polska znalazła się pod wpływem potęg europejskich takich jak Rosja, Austria i Prusy.
Był władcą, który nie miał szczególnych zdolności politycznych i nie wykazywał dużego zainteresowania sprawami Polski. Jego rządy często charakteryzowane są jako pasywne i zdominowane przez wpływy zewnętrzne, szczególnie przez Rosję. Mimo to, jego panowanie nie było pozbawione znaczących wydarzeń i osiągnięć.
Jednym z najważniejszych aspektów panowania Augusta III była kultura. Był on znany jako mecenas sztuki i kultury, co odzwierciedlało się w rozkwicie sztuk pięknych i architektury w Saksonii. W Dreźnie, jego głównej siedzibie, zgromadził jedną z najważniejszych kolekcji sztuki w Europie, znanej dziś jako Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Zwingerze. Jego zamiłowanie do sztuki i kolekcjonowania przyczyniło się do rozwoju Drezna jako ważnego centrum kulturalnego w Europie.
W Polsce mimo braku znaczących osiągnięć politycznych, panowanie Augusta III przyczyniło się do rozwoju kultury i sztuki. W tym okresie Polska stała się ważnym ośrodkiem kultury baroku i rokoka. Wzrosło znaczenie teatru, muzyki i sztuk pięknych. Warto wspomnieć o rozwoju architektury, szczególnie w Warszawie, gdzie powstały liczne pałace i kościoły w stylu rokokowym, odzwierciedlające wpływy saskie.
Panowanie Augusta III było również okresem znaczących konfliktów i wojen. Wojna o sukcesję polską (1733–1738) i wojna siedmioletnia (1756–1763) miały znaczący wpływ na kształtowanie się polityki europejskiej i sytuacji w Rzeczypospolitej. Te konflikty, choć nie przyniosły Polsce znaczących korzyści terytorialnych, miały wpływ na jej pozycję międzynarodową.