Po kapitulacji Polski we wrześniu 1939 roku, Major Dobrzański odmówił poddania się i na czele swojego oddziału kontynuował walkę z okupantem niemieckim. Jego oddział składający się z żołnierzy różnych jednostek Wojska Polskiego, stał się jednym z pierwszych i najdłużej działających oddziałów partyzanckich w okupowanej Polsce.
W kwietniu 1940 roku po serii skutecznych akcji dywersyjnych przeciwko Niemcom, Hubal i jego ludzie stali się celem intensywnych poszukiwań przez niemieckie siły bezpieczeństwa. Niemcy zorganizowali szeroko zakrojoną operację mającą na celu zlikwidowanie oddziału Hubala, wykorzystując do tego celu znaczące siły wojskowe - w tym żołnierzy Wehrmachtu, policji oraz SS.
30 kwietnia oddział Hubala został zaskoczony i otoczony przez Niemców w lesie pod miejscowością Anielin. Pomimo zdecydowanej przewagi liczebnej i technicznej wroga, Hubal i jego żołnierze stawili zacięty opór. W trakcie walki Major Dobrzański został ciężko ranny. Według relacji świadków zginął od strzału w głowę. Jego ciało zostało pochowane na miejscu bitwy przez miejscową ludność, a później w ramach akcji ekshumacyjnych przeniesione na inny cmentarz.